Koizumi Kaito

Imię:
Zwą go Koizumi. Imię to nie posiada żadnego specjalnego znaczenia. Podobno wywodzi się od jego wujka, który był uczonym i miał mu patronować od narodzin

Nazwisko:
Kaito – niegdyś bardzo znany ród szlachecki o korzeniach artystycznych.

Wiek:
W chwili obecnej liczy sobie dokładnie 56 lat na ludzki przelicznik, lecz od dawna przestał patrzeć na tą rzecz, więc tak naprawdę chyba nawet sam nie jest w pełni świadomy swojego wieku.

Rasa:
Na początku był człowiekiem, jednak ponownie został zrodzony jako Zapomniany w bliżej nieokreślonym miejscu oraz dacie.

Charakter:
Istota ta jest niezwykle cicha i zamknięta w sobie. Jego słowa można usłyszeć tylko gdy w jego mniemaniu zajdzie taka konieczność, bo nie lubi strzępić swojego języka na darmo. Wykazuje równocześnie obojętność na to, co się dookoła niego dzieje. Dba tylko o dobro osobiste oraz postronnych, którzy go wspierają lub gdy Koizumi jest ich dłużnikiem. Przez to, że przechodzi ciężkie katusze od czasu rozpoczęcia swojej „nowej egzystencji” jest nad wyraz umęczony obecnym bytowaniem i często wykazuje postawę flegmatyczną w przypadku bezczynności. Pomimo wielu wad i niedoskonałości można również zauważyć jego pozytywne strony, a są nimi na przykład lojalność i odwaga. Zapomniany jest gotów wykonać każde polecenia swojego władcy, a więc nie uchyla się przed niczym o ile nie dostanie takiego rozkazu. W przypadku przedstawicieli jego rasy nie można mówić o typowych uczuciach, a wszak Kaito nie różni się od tego opisu pod żadnym względem. Być może istnieją pewne wyjątki, lecz nie są one znane właściwie nikomu. Warto jeszcze dodać, że Koi jest poniekąd typem marzyciela, lecz usilnie stara się to w sobie tłumić. W głębi siebie jednakże tęskni za tym, co mu już nigdy nie będzie dane posiadać i co utracił z własnej, nieprzymuszonej woli. Swoją długowieczność spędza w większości czasu na czytaniu książek i podróżach, podczas których dzięki obserwacji poszerza swoją wiedzę w kwestii wielu różnych dziedzin nauki i życia. Nie można go nazwać wojownikiem, gdyż nigdy nie posiadał oręża w swoich dłoniach za ludzkiego żywota. W podsumowaniu ciężko określić tę personę w kilku słowach, bo to dość tajemniczy mężczyzna. Możliwe, że te jego sekrety ujrzą kiedyś światło dzienne.

Wygląd:
Skóra jego jest niemalże całkiem blada, aby nie określić jej mianem czystej bieli. Lekkie, kręcone włosy dla kontrastu są kruczoczarne i przy stalowoszarej barwie oczu zdaje się być niczym więcej jak woskową figurą, która w swej surowości oblicza zdaje się nieustannie coś ukrywać, pewną głębię. Mierzy 183 cm wzrostu, a więc nie odstaje od reszty jeżeli chodzi o warunki fizyczne. Właściwie poza kamienną postawą oraz spojrzeniem nie da się u niego wyszczególnić żadnych innych cech aparycji. Kwestia ubioru wygląda u niego tak, iż przyzwyczaił się chodzić w eleganckim stroju pokroju garnituru lub smokingu. Rzecz jasna nie są to jego jedyne upodobania, bo na co dzień można go jeszcze zobaczyć w prostej, schludnej koszuli oraz skórzanych spodniach z butami wykonanymi z tego samego materiału. Nie wyróżnia się zbytnio z otoczenia, a wręcz przeciwnie – zlewa się z nim dość dobrze. Zależnie od pory roku do swojego stroju dodaje płaszcz lub kurtkę, łącznie z typową, bawełnianą czapką.

Historia:
Podobnie jak przy osobowości praktycznie nikt nie jest w stanie powiedzieć cokolwiek na temat przeszłości Koizumi albo bynajmniej nikt nie wiem o istnieniu takich osób. Plotki głoszą, że urodził się jako syn bogatego lichwiarza, który wraz ze swoją żoną obdarował go wszystkim czym rodzice mogą obdarować swoje dziecko – miłością, opieką, bezpieczeństwem oraz za sprawą stanu społecznego także i majątkiem. Zgodnie z dalszymi opowiadaniami podobno wyrósł na szalonego młodzieńca, który z powodu nadmiernego dobrobytu postradał zmysły pomimo pokładania wszelkich nadziei ze strony rodzicieli oraz pełnej sukcesów edukacji w szkołach. Stracił wszystkie swoje oszczędności z przyczyny powstania nowych nałogów, a nabył ich wiele od czasu usamodzielnienia się i opuszczenia rodzinnego domu. Gdyby wierzyć tej historii to można śmiało przewidzieć dalsze losy tego człowieka. W wyniku swych nieprzemyślanych poczynań stał się żebrakiem, ponieważ to spotykało każdą hulajduszę na ludzkim padole z takim właśnie podejściem, a problem zdawał się dotykać w szczególności młodych, pełnych wigoru ludzi z brakiem jakiejkolwiek kontroli przy chociażby drobnym zapleczu finansowym. W bólu i cierpieniu przyszło mu dożywać średniego wieku, ale przez te lata zdążył się przyzwyczaić do klepania przysłowiowej biedy. Ta tragiczna tragedia miała jednak się zakończyć wraz ze spotkaniem pewnej młodej kobiety. Kaito siedział wtedy dosłownie na bruku w oczekiwaniu na jakikolwiek datek od przechodniów jak co dzień, gdzie właściwie przypadkiem znalazła się ona – Zetiri. Czarnowłosa piękność ponoć obserwowała okolicę wielokrotnie i Koizumi o dziwo zdobył jej zainteresowanie. Oczywiście demon rozpoczynając dyskusję zaskoczył biedaka, bo przecież nikt nie chciał rozmawiać z jakimś bumem. W trakcie rozmowy miała wstępnie zapytać: ” A Pan ciągle tutaj przesiaduje? Proszę zrozumieć, że nikt Pana nie wyciągnie z tego bagna. Pan sam musi to zrobić. Nie ma co liczyć na dobroć innych ludzi.” Mężczyzna był zmieszany z początku tą lekką prowokacją, lecz nie mając w zanadrzu lepszego zajęcia ani też dalszej chęci nieustannego milczenia kontynuował konwersację z nią. W pewnym momencie odparł: ”Jeżeli jesteś w stanie mi pomóc, zrobię dla ciebie wszystko co zechcesz. Mam dosyć dotychczasowego życia. Pragnę zmian.” Nie zdawał sobie sprawy z wagi tychże słów, ale tym samym Zetiri wiedziała, że taka istota nie ma nic do stracenia i to przekonało ją do podjęcia kolejnych kroków w jego kierunku. Być może właśnie to też spowodowało, że Kaito wcześniej przykuł jej uwagę i dlatego złożyła mu tą nietypową, aczkolwiek kuszącą propozycję pozostania jej sługą. Jako zwykły zjadacz chleba żebrak nie miał pojęcia o istnieniu czegoś więcej poza światem dla niego znanym, a więc w akcie niewielkiej desperacji i żądzy normalnego życia godził się na jej warunki bez zastanowienia. Tak to też Koi pożegnał się ze swoim człowieczeństwem i zawitał do bram innego wymiaru. Będąc pod pieczą starszego demona miał mu towarzyszyć i być wsparciem. Zet nie mogła mu jednak zaufać od razu. Dzieląc się z nim szczątkową wiedzą o sobie i o tym, co go czeka musiał być cierpliwy, a zarazem zgodnie z zaleceniem demona bez jednoczesnego zadawania pytań. Wszystkiego miał dowiedzieć się w odpowiednim czasie. Ile prawdy jest w tej małej opowiastce? Tego nie wie nikt. Prawda mogła być zupełnie inna. To tylko domniemania.

Magia:
Kontrola energii – Podstawowy
Telekineza - Podstawowy

Ekwipunek:
-

Statystyki:
Siła fizyczna - Amator
Zręczność - Amator
Inteligencja - Normalny
Kontrola aury - Normalny
Walka bronią – Słaby