Mikoji Sofuhi

Imię: Mikoji
Nazwisko: Sofuhi
Wiek: 200 lat
Rasa: Kusicielka
Charakter: Mikoji to skomplikowana istota. Na pierwszy rzut oka wydaje się być wredną, zimną osobą, która tylko czeka, by wbić komuś nóż w plecy bądź zabawić się kosztem innych. W pewnym sensie jest to prawda, jednak dziewczyna nie ma złego serca. Może przejść obojętnie obok ludzi nieszczęśliwych bądź pomóc im – wszystko zależy od humoru, sytuacji i tego co dziewczyna zadecyduje – czyli od jej kaprysu. Zazwyczaj jednak pomaga, gdy uważa, że jej się to opłaci lub sumienie nie pozwala jej przejść obojętnie – tak, ma sumienie! Dziewczyna jest lekkoduchem, nie zamartwia się niepotrzebnie, nie zagłębia w swojej przeszłości. Po prostu żyje chwilą. Uwielbia zabawę, drażnienie innych ludzi, czego nie uważa za specjalnie złe i alkohol. Oj tak, uwielbiała wszelkie wina, piwa i inne trunki. Gdy widzi jednak nieszczęście innych, niesłusznie spowodowane jej osobą, czuje się z tym źle i chodzi za daną istotą, aż ta jej wybaczy bądź poprawi jej się humor. Nie zdarza się to często, gdyż sama Mikoji nie widzi zazwyczaj niczego złego w swoim postępowaniu lub zrzuca winę na innych.
Wygląd: Dziewczyna jest wyjątkowo szczupła i piękna. Na głowie kusicielki znajdują się białe włosy o różowawym odcieniu. Mikoji ma szkarłatne, duże oczy, podkreślone kredką, a na jej rzęsach znajduje się tusz. Cera dziewczyny jest dość blada, a jej zęby są ostre i bielutkie jak śnieg. Kusicielka ta zazwyczaj nosi kolczyki w czaszki, kozaki na obcasie, sięgające za kolana, które są prawie takiej długości jak czarne zakolanówki i czarną, krótką sukienkę bez ramiączek, która sięga jej nieznacznie za pupę. Wszystkie jej ubrania są ciemne, co kontrastowało z jej cerą i włosami. Pomimo takiego ubioru, dziewczyna jest w stanie spokojnie przechodzić godzinami na obcasach, bądź przebiec większe dystanse. W zimniejsze dni ubiera czarną, skórzaną kurtkę. Ubiór stał się częścią jej życia. Mikoji została wyjątkowo chojnie obdarowana przez naturę – miała duże piersi, z których jest dumna, świetny tyłek, zgrabne nogi i długie palce u rąk.
Historia: Młoda kusicielka urodziła się w bogatej, szlacheckiej i dobrze ułożonej rodzinie, w Wymiarze Chaosu. Dom, w którym mieszkała był niesamowicie zadbany. Miała służbę na każde jej zawołanie, więc nie musiała nic robić. Jej jedynym obowiązkiem w życiu była nauka savoir vivre i przedmiotów typowo szkolnych – matematyka, języki i temu podobne rzeczy. Pozornie cała rodzina była szczęśliwa i kochająca, jednak młoda przedstawicielka rodu Sofuhi nie mogła wychodzić poza bramy ogrodu. Nie wiedziała też, że tam, na zewnątrz istnieje magia czy inne rasy. W domu zabronione było mówienie o tym, nawet w formie bajek. Rodzice nie chcieli by ich mała córeczka wyruszyła na przygodę. Miała przecież wszystko czego chciała. Mikoji jednak była nieszczęśliwa. Gdy tylko pytała matkę o świat zewnętrzny ta albo zmieniała temat albo opowiadała jak to jest źle, że panuje wojna, wszędzie tylko okropni ludzie czyhający na życie takich jak ona. Wtedy dziewczyna odchodziła do pokoju, ciesząc się, że jest bezpieczna, z nadzieją, że warunki tam się kiedyś poprawią, a ona dostanie pozwolenie na wyjście. Po parunastu latach znudziło jej się takie życie w wiecznym strachu, w swoim domu. Wszędzie było to samo, nic nowego się nie działo. Czysta monotonność. Nawet służba się nie zmieniała i mówiła ciągle to samo, jakby wyuczyła się formułek. Pewnego dnia przechodziła obok kuchni i usłyszała rozmowę dostawcy z pokojówką. Przywiózł świeży chleb i mięso. Opowiadał o swoim życiu, że żona go zostawiła i Inne takie bzdury. Już miała odejść, gdy usłyszała nagle jak zaczął opowiadać o florze i faunie, jak to pięknieje z dnia na dzień w pobliskich lasach, że do miasta przybyli ostatnio Podróżnicy i kilku zmiennokształtnych, zabawiając się w pobliskich karczmach, o ich magii. Zabrzmiało cudownie, ale czemu to robili skoro panowała wojna? Kim oni byli? I czym jest ta magia? Coś się tutaj nie zgadzało. Zaczęła coraz częściej przebywać sama w pokoju, obmyślając sposoby obejścia ochrony i wyjścia poza bramę. Kiedyś nawet podkradła noże z kuchni i trenowała sama w pokoju. Zawsze podziwiała swoją matkę za urodę i dostojeństwo. Bez swojej wiedzy zmieniała swój wygląd, powiększała swoje piersi, nieświadomie używając mocy kusicielki. Sądziła, że to naturalne i ma to po matce. Kiedyś wstała wcześniej od innych i wkradła się do garderoby rodziców. Była tam jedna szafa, która różniła się od innych. Czarna, zamknięta na klucz. Pewnie znajdował się w gabinecie ojca. Szybko podreptała na wyższe piętro i z szuflady przy biurku w gabinecie wyjęła pęk kluczy, po czym wróciła na dół. Po kilku próbach udało jej się otworzyć tajemniczą szafę. W środku znajdowały się same skąpe ubrania, których nigdy w życiu nie widziała. Zawsze wszyscy chodzili w sukniach, garniturach… Jednak to było coś innego. Na dodatek pociągało to młodą kusicielkę. Wzięła tyle ubrań ile mogła unieść, zamknęła szafę i pobiegła na górę. Zaczęła przymierzać krótkie sukienki, spódnice, gorsety, bluzeczki, seksowną bieliznę… W końcu coś się działo, to było coś nowego, a dziewczynie to się podobało. Po kilku dniach od tego incydentu, dziewczyna postanowiła wybrać się poza bramy. Dowiedziała się kiedy jest zmiana warty. Wtedy miała pięć minut, by szybko się wydostać i przebiec przez bramę. To było po porze obiadowej. Wszyscy skończyli jeść i ojciec dał znak straży, że to czas zmiany warty. Mikoji miała już wtedy ponad sto lat. Tyle czekała i w końcu nadszedł ten moment. Miała tylko chwilę. Wbiegła do pokoju, przebrała się w stare ciuchy matki, w których o dziwo czuła się wyjątkowo dobrze, wzięła czarny płaszcz z kapturem, dzięki któremu o dziwo nikt jej nie zauważał, jakby to było normalne, że zakapturzona postać krąży po posiadłości i wybiegła tylnymi drzwiami. Zbliżając się do bramy, udała się w krzaki, którymi szła aż do końca. Udało jej się, była poza bramą. Biegła przed siebie jak najdalej, jak najszybciej. W końcu dotarła do miasta. Wszystko wyglądało cudownie. Ludzie na ulicach, inna roślinność, piękne budynki. Nie wierzyła własnym oczom. A gdzie ci źli ludzie? A gdzie wojna? Zrozumiała, że całe jej życie to było jedno wielkie kłamstwo. Czuła jak łza płynie jej po policzku. Nie chciała się dołować tego wyjątkowego dnia, więc szybko się ogarnęła i wyruszyła przed siebie. Miała przy sobie jakieś drobniaki, więc wstąpiła do karczmy, o której mówił dostawca. Usiadła przy barku i spojrzała na barmana. Był to jakiś dziwnie wyglądający starszy pan. Spytał jej co podać, ale nie wiedziała co odpowiedzieć. Wtedy podszedł do niej pewien nieznajomy i zamówił dwie lampki wina na jego koszt. Mikoji spojrzała na niego. To był najprzystojniejszy mężczyzna jakiego kiedykolwiek widziała. Dech jej zaparło w piersiach. Nie wiedziała co powiedzieć, aż wyksztusiła z siebie, że za chwilę odda mu pieniądze, za to co zamówił. Zaśmiał się i powiedział, że taka piękna osóbka nie musi się o to martwić i puścił do niej oko. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Nazywał się Hiam. Tego dnia przegadała z owym mężczyznom parę godzin, aż zrobiło się ciemno. Spanikowała, musiała jak najszybciej wrócić. Pod osłoną nocy, wdrapała się przed płot i wróciła do pokoju, unikając służby. Nikt niczego nie zauważył, zupełnie jakby nic się nie stało. Postanowiła od tego dnia bawić się w najlepsze. Dziewczyna całą akcję powtarzała wiele razy. Zawsze wchodziła do karczmy, gdzie spotykała owego mężczyznę z jej snów. Tak mijały tygodnie, a Mikoji czuła, że go pragnie. W końcu zaproponował jej, by poznała jego znajomych. Byli dość dziwni, jedna z dziewczyn miała nawet puchate uszy na głowie. Kusicielka starała się nie okazywać zdziwienia. Mężczyzna zapoznał ją ze wszystkimi, jednak ona skupiała się tylko na nim. Po godzinach rozmowy, Hiam zrobił coś, co złamało dziewczynie serce. Zaczął przysuwać się do tej dziwnej dziewczyny z dziwnymi uszami na głowie, po czym posłał Mikoji spojrzenie z politowaniem i pocałował jego znajomą. Kusicielka nie wiedziała o co chodzi, co się właśnie dzieje. Dzwoniło jej w uszach, to był dla niej szok. Sądziła, że coś ich łączyło. Łzy pojawiły się w jej oczach, a Hiam zaśmiał się podle, mówiąc, że nie rozumie jej reakcji, w końcu taka kusicielka jak ona nie zazna prawdziwej miłości. Coś wspomniał, że widzi jej aurę, wyzwał ją i wrócił do całowania dziewczyny z puchatymi uszami. Mikoji wstała szybko, roztrzaskała butelkę alkoholu na głowie Hiama i wybiegła z płaczem. Od tej chwili zmieniła się, stała się wredna, zaczęła pić bez umiaru, podrywać innych, łamać im serca i malować się. Chciała dowiedzieć się o co chodziło temu mężczyźnie, gdy nazwał ją kusicielką. Chodziła do biblioteki i czytała przeróżne księgi. Dowiedziała się o wszystkich rasach na świecie, a także o magii. Zaczęła się jej uczyć w domu, opanowała kontrolę ciała i umysłu na służącej, która przynosiła jej kolację do pokoju. Szantażowała ją, żeby nic nie mówiła rodzicom. Nie widziała w tym nic złego, oni też ją okłamywali. W księdze wypisane były rody kusicieli, a w tym ród Sofuhi. Wszystko było jasne. W końcu, po latach utrzymywania w sekrecie swojej wiedzy, zebrała się w sobie, ubrała ciuchy matki i zeszła do sypialni rodziców. Matka była zaskoczona jak jeszcze nigdy, a ojciec wściekły. Mikoji wyrzuciła im wszystko, co leżało jej na sercu, wypomniała im kłamstwa i skrzyczała matkę, że nie powiedziała jej o własnym pochodzeniu. Po całej akcji wzięła torbę, spakowała do niej najważniejsze rzeczy, płaszcz i skurzaną kurtkę, pieniądze i wyruszyła w świat.
Zdolności:

Kontrola Ciała – Podstawowy
Umysł - Podstawowy

Ekwipunek: Płaszcz, dzięki któremu na Mikoji nie zwraca się specjalnej uwagi - wygląda jak przeciętna osoba

Długa i ciekawa karta. Szczególnie spodobał mi się motyw "powiększała swoje piersi"
Oczywiście akcept, życzę miłej gry