Imię: Azelis [„Azel”]
Nazwisko: Imhair
Wiek: 1348 lat
Rasa: Tkacze
Charakter: Dla osób z zewnątrz może wydawać się chłodna, niemalże wyrachowana. Rzadko sama nawiązuje nowe kontakty, zwykle zachowuje odpowiedni dystans wobec obcych, o ile sytuacja nie zmusza ją do innej reakcji, co jest ściśle związane z jej rygorystycznym wychowaniem. Nie są to jedynie pozory. Długie lata samotności i obserwacji dynamicznie zmieniającego się, brutalnego świata sprawiły, że często okazuje się zgorzkniała i bez serca. Życie jednostki ma dla niej inne znaczenie niż życie większości, czego nawet nie ukrywa. Stara się nie wiązać z żadną istotą której żywot zmusiłby ją do obserwacji przemijającego przed jej oczyma, ukochanego życia. Nie znaczy to jednak, że jej własne jest dla niej ciężarem. W miarę swoich możliwości, czerpie z niego pełnymi garściami, co wyraźnie są w stanie dostrzec ci, których wpuściła do swojego dobrze ogrodzonego serca. W walce, wbrew pozorom niestety, zdarza jej się tracić nad sobą kontrolę, co może mieć przynosić nieprzewidziane konsekwencje.
Jest szczera (czasami do bólu), w wolnych chwilach uwielbia przesiadywać wśród zbiorów starych ksiąg, jak i w miejscach w których można się napić lepszych lub gorszych trunków, oraz posłuchać ciekawych informacji, które często nie mają pojęcia, że trafiają do niepowołanych uszu.
Wygląd: Jasne długie włosy, zielone oczy. Jasna cera i spiczaste uszy, których nie ma zamiaru ukrywać. Nosi zbroję niegdyś należącą do jej siostry oraz miecz przypasany do skórzanych spodni. Przez większość czasu swojej wędrówki ma też na sobie czarny płaszcz z kapturem. Często na jej ustach błąka się lekki uśmiech, trudno jednak jednoznacznie określić czy jest tym z rodzaju sympatycznych, czy raczej drwiących. Być może obu. Zależnie od sytuacji.
Historia: Wychowywała się, jako środkowe dziecko, w rodzinie bezpośrednio powiązanej przez krew z rodem królewskim, nosiła więc miano szlachcianki. Życie z pewnością nie było dla niej wtedy łatwe, bo wbrew pozorom oczekiwania jakie miał wobec niej jej ojciec, przekraczały jej możliwości. Nie była swoją starszą siostrą, Eevą, która poprzez swoje liczne sukcesy wojenne i naukowe ustawiła dla niej bardzo wysoką poprzeczkę. Azel nie radziła sobie zbyt dobrze w sztuce bitewnej, o wiele lepiej odnajdując się wśród książek, w otoczeniu ludzi którzy mogli podzielić się swoją rozwiniętą wiedzą na wszelakie interesujące ją tematy. Oczywiście pozwalano jej rozwijać swoją pasję ale tylko do pewnego stopnia. Pewnego roku jednak, w wyniku świetnie ukartowanej zasadzki jej siostra zginęła, zaprzepaszczając nadzieje ich ojca. Straciwszy ukochaną i od zawsze faworyzowaną córkę, swoją uwagę przeniósł na Azelis, wtedy będącą jeszcze dzieckiem. Pełen żalu, skupił na niej swoje ostatnie nadzieje, przez długie lata wykorzystując bardzo rygorystyczne zasady aby wychować i wyszkolić ją na wierną kopię swojej siostry. Nie mogąc sprzeciwić się woli swego potężnego ojca, a chcąc chronić młodszego brata przed podobnym losem, starała się spełniać wszelkie jego wymogi. W miarę mijanego czasu zbyt często jednak widziała zawód w jego oczach. Nie ważne jak by się nie starała, wciąż nie mogła zastąpić Eevy, to było aż nazbyt widoczne. Nie trwało potem długo jak jej ojciec zmarł, niepocieszony, przekazując Azelis zbroję jej siostry, tak jak i jego ostatnią wolę. Wkrótce potem jej matka opuściła ich rodzinną posiadłość razem z jej bratem, przenosząc się w bardziej bezpieczne rejony wymiaru, jak najbliżej rodziny królewskiej. Azel przez jakiś czas zamieszkiwała tam z nimi, po długich namyśleniach zdecydowała się jednak odejść i rozpocząć własną wędrówkę w poszukiwaniu czegoś, czego wyraźnie jej brakowało. Zostawiając za sobą przeszłość, spoglądała tylko przed siebie – tak przynajmniej planowała robić. Stulecia względnego pokoju umożliwiły jej odnowienie starej pasji, której aż do śmierci ojca nie miała okazji wznowić. Zamiast na treningach, skupiła się na poszerzaniu wiedzy, zbieraniu informacji, starając się znaleźć coś, dzięki czemu kiedyś, z czystym sercem mogłaby wrócić do swojej rodziny. Tam gdzie jej miejsce. Na razie jednak wciąż czuła pustkę, której nie potrafiła w żaden sposób zapełnić. Do czasu aż jej się to uda, będzie wędrować - bez konkretnego celu.
Zdolności:
Magia Ziemi (podstawowy)
Telekineza (podstawowy)
Ekwipunek:
Brak
Statystyki:
Siła fizyczna (Amator)
Zręczność (Słaby)
Siła woli (Normalny)
Kontrola aury (Amator)
Walka bronią (Normalny)
Pią Lut 07, 2014 9:21 pm