Sakura Aihara

Imię: Sakura

Nazwisko: Aihara

Wiek: 323 lata

Rasa: Kusicielka

Charakter: Jej charakter jest bardzo różny,często zależy od humoru. Czasami zgrywa bardzo miłą osobę, która chętnie niesie pomoc innym istotom. Jest bardzo ciekawa świata i odkrywania nowych doświadczeń, a dwie najbardziej wyróżniające się cechy Sakury to upór i przebiegłość. Jeśli wyznaczy sobie jakiś cel, nie spocznie, póki do niego nie dotrze. Nauczyła się tego dzięki systematycznej i cierpliwej pracy. Sakura jest bardzo sprytna, dzięki czemu zawsze w razie potrzeby znajduje ofiarę z której mogłaby pochłonąć wystarczająco dużo energii. Jeśli tylko chce, potrafi stać się ideałem dla osoby którą chce uwieść. Mimo tego, że uwielbia przebywać w zatłoczonych miejscach, tak naprawdę lubi samotność, która jest jej nieuleczalną chorobą z przeszłości. Zazwyczaj woli słuchać i obserwować, niżeli mówić. Oglądanie codziennych czynności innych istot sprawia jej niesamowitą przyjemność i radość, dlatego często robi to z uśmiechem na twarzy. Jest cicha, poważna i spokojna, przez co mnóstwo osób mylnie uważa ją za osobę nieśmiałą. Tolerancyjna, lecz nie przesadnie. Nie lubi patrzeć na cierpienie innych istot, chyba że sama zadaje im ból. Sakura uwielbia kolekcjonować uczucia, nieważne jakie. Potrafi ładnie śpiewać, lubi oglądać rozgwieżdżone niebo i pływać, a jej jedyną słabością są koty.  

Wygląd: Posiada długie, kruczoczarne i proste włosy, które tworzą widoczny kontrast z bladą cerą. Jest szczupłą, ciemnooką dziewczyną niskiego wzrostu. Nigdy nie przejmowała się tym, że ma niecałe 155 cm wysokości. Wręcz przeciwnie, czuje się z tym dumnie i wyjątkowo. Waży nie całe 46 kilogramów. Jej usta są małe i bladoróżowe, przez co doskonale wpasowują się w kolorystykę twarzy. Spojrzenie Sakury jest przenikliwe i potrafi wywołać burzę uczuć. Na co dzień ubiera się w zwykłą, szarą tunikę bez dużego dekoltu. Gustuje w wszelkiego rodzaju bransoletach i naszyjnikach. Lubi też nosić swoje czarne ochronne rękawice.  

Historia: Kiedyś Sakura bardziej uwielbiała samotność. Nigdy nie chciała zaakceptować tego, że jej rodzice byli Kusicielami i wykorzystywali inne istoty. Bała się, że kiedyś obudzi się w jej duszy prawdziwa Kusicielka. Dlatego unikała kontaktu z innymi. W dzieciństwie nigdy nie miała przyjaciół, a każdy wieczór spędzała samotnie na dziedzińcu starego sierocińca. Uczucie miłości było jej obce, a dziewczyna dobrze się z tym czuła. Bardzo lubiła towarzystwo kotów, które mieszkały razem z nią. Kochała te czasy, kiedy chłodnymi nocami mogła oglądać z nimi gwiazdy i uśmiechać się do księżyca w pełni. Kiedy podrosła, przechadzała się po lesie. Ponieważ kochała również długie spacery, zawsze zagłębiała się w najdalsze zakamarki ciemnego lasu. Przy małym jeziorku poznała kogoś, do którego pierwszy raz mogła żywić uczucia jakich jeszcze nie znała. Był przystojnym i zagadkowym chłopakiem o fiołkowych oczach. Sakura coraz bardziej pogłębiała swoje uczucia, poprzez wspólne rozmowy. Każda sekunda spędzona z nim, była dla dziewczyny czymś wspaniałym. Pragnęła jego obecności. Niestety, młodzieniec różnił się od niej jednym elementem, który wszystko komplikował. Był człowiekiem. Sakura powoli zaczęła zdawać sobie z tego sprawę. Jej rasa żyje znacznie dłużej od rasy ludzkiej. Nie chciała patrzeć na śmierć ukochanego. Postanowiła opuścić go, żeby nie czuć już więcej bólu, który przeszywał jej klatkę piersiową za każdym razem gdy widziała jak się starzeje. Tak więc Sakura opuściła rodzinny dom, udając się w podróż w nieznane. Postanowiła, że zwycięży nad cierpieniem jej serca. Mimo tego, że tak bardzo krwawiło, próbowała zatrzymać wszystkie wspomnienia związane ze swoją pierwszą miłością. Wylała mnóstwo łez i wszystkie jej próby poszły na marne, gdy postanowiła pozbyć się go ze swojej pamięci. Udała się do wróżki, aby jej pomogła. Stara kobieta zgodziła się pod jednym warunkiem. Sakura miała oddać połowę swojej pamięci. Dziewczyna zgodziła się i podpisując kawałek papierka straciła wszystkie najważniejsze chwile w jej długim życiu.

Magia: Pirokineza ; podstawowy
magia wody; podstawowy

Ekwipunek: Brak

Żadnych błędów nie znalazłem. Za to jest trochę nieścisłości w historii:
"...W dzieciństwie..""...spędzała samotnie na dziedzińcu starego sierocińca.." - czyli sam początek historii, Sakura jest dzieckiem, mieszka w sierocińcu.
"...Kiedy podrosła...""...Przy małym jeziorku poznała kogoś...""...Niestety, młodzieniec różnił się od niej jednym elementem, który wszystko komplikował. Był człowiekiem." i teraz najważniejszy moment "...Jej rasa żyje znacznie dłużej od rasy ludzkiej..." - kiedy stała się Kusicielką? dzieciństwo spędziła w sierocińcu, a gdy podrosła już należała do tej rasy? By stać się Kusicielem trzeba zaznać smutku, żalu. Istnieje jeszcze możliwość, że jest Kusicielką, po rodzicach. W Twoim przypadku najbardziej pasuje druga opcja. Jednak nie ma tego zawartego w kp. Wytłumacz mi to albo popraw, tak to oczywiście akcept